Op 17 november was de opening van Galerie Overstroom in Amsterdam Centrum. Voor de deur begon het draaiorgel een Amsterdamse melodie te spelen net op het moment dat de publiciste Hannah Raaff aan het eind van haar openingsspeech was gekomen. "Op je geluk en het succes van je mooie galerie, proost!" klonk de toast op de galerie en de galeriehouder.

Bij "Stadstaferelen", de eerste expositie in de galerie Overstroom, paste de stadsmuziek van het draaiorgel. "We hebben zin in galerie Overstroom", zo klonk het in de speech van Hannah Raaff.
Een paar flarden uit haar verhaal: Op de mooiste lokatie van Amsterdam krijgen kunstenaars een podium voor hun werk. Het gaat om kunstenaars die een podium willen dat het niveau van de schuifdeuren overstijgt. Het moeten wel aardige kunstenaars zijn. Als je bij galerie Overstroom iets wil kopen, neem je direct contact op met de kunstenaar. Kijk: dat is pas vernieuwend kunstbeleid en er komt geen cent susbsidie aan te pas.
Waarom verkoopt Galerie Overstroom niet zelf de kunstwerken met een redelijke winstmarge?
Maar voor de kunstenaar zelf is het ook beter op de verkoop in eigen hand te houden. Puppies uit je zelf gefokte nest verkoop je ook liever zelf dan via de dierenwinkel. En het liefst aan aardige kopers.
Albertine Feenstra, die hier vandaag exposeert schreef me: "Met het ene kunstwerk heb je meer dan met het andere, en dan gaat verkopen toch een beetje van au! Maar het is ook zonde als ze op zolder staan. Dus toch, verkopen. En juist vanwege dat beetje au is het goed dat de kunstenaar zelf afstand doet, de prijs bepaalt, een tevreden koper ziet en ruimte creëert voor nieuwe werken.