Annechien van de Weijer (1965, Amsterdam) woont en werkt in Amsterdam.
Na haar studie Culturele Studies aan de Universiteit van Amsterdam vond zij werk in de informele zorg. Sociaal werk trok meer dan de culturele sector.
Daarnaast maakte zij de afgelopen twee decennia kunst. Haar werkvelden zijn tekenen, schilderen en textiele werkvormen. Na een cursus decoratief tekenen waarbij werd geknipt en geplakt met gekleurd papier, kwam Annechien op het idee datzelfde te doen met textiel. Dat resulteerde aanvankelijk in grote, kleurrijke wandkleden met voorstellingen uit de natuur. Latere, kleinere werken laten een innerlijke strijd van de kunstenaar zien.
Tekenen deed ze al van jongs af aan. Een voorbeeld voor haar was haar vader Matthijs van de Weijer, een zeer begaafde tekenaar. Terwijl Matthijs zich liet inspireren door landschappen en architectuur, richt Annechien zich op mensen in haar omgeving. Vanwege het mooi diepzwarte resultaat dat bereikt wordt met Oostindische inkt, werkt ze daar graag mee.
Ook in haar schilderijen zijn mensen en soms dieren het onderwerp. De basis van het schilderen met acryl leerde ze in het atelier van Liesbeth Sijsling. Toen ze zich ging toeleggen op het portret kreeg ze lessen van Katelijn Bergman, Wilma Caris en Cornelie Bartlema. Daarbij lag de nadruk op originaliteit, gebruik van licht en kleur en nauwkeurige waarneming.
Vaak gaat de aandacht uit naar de wereld buiten haar, die altijd dichtbij is: vrienden en familie en hun (huis)dieren. Bij de expositie “Mijn mensen” schreef ze: Voor mijn werken naar de waarneming maak ik gebruik van foto’s uit heden, bijvoorbeeld bij “Sandra”, en verleden, zoals in “Joost op de Eikenweg”. Daarop is mijn broer als kleuter te zien voor het huis van opa en oma.“ Annechien wil vooral mooie afbeeldingen maken, niet per se flatterend voor de geportretteerde
De gevoelswereld van Annechien zelf komt op de expositie “Mijn mensen” tot uitdrukking in een viertal abstracte tekeningen en één schilderij, die vrouwelijkheid en sensualiteit verbeelden. Eén daarvan is “Courage”. In “Sweet Sixteen”, een wandkleed uit een kleine reeks, draait het eveneens om emotie en psyche.
Exposities