Kunstenaar: Willemien Schroot

Willemien Schroot werd in 1960 in Rotterdam maar groeide grotendeels op in Pretoria, Zuid-Afrika. Als 14-jarige kwam ze weer terug naar Nederland, naar Vianen. De overgang was groot; de apartheid in Zuid-Afrika zorgde voor een zeer behoudende, christelijke blanke cultuur die aan de jaren vijftig doet denken. Nederland zat toen net midden in de vrijgevochten jaren zeventig.

Ze was altijd aan het knutselen en de kunstacademie bezoeken was haar grote droom. Maar Amsterdam aan het eind van de jaren zeventig overweldigde haar teveel. Ook al was ze toegelaten tot de Rietveld academie; ze ging eerst twee jaar in Zeist, in een antroposofische instelling werken met voornamelijk autistische kinderen. Dit voelde voor haar heel natuurlijk aan omdat ze is opgegroeid met een zwaar autistische broer.

Vanaf 1982 tot ca. 1990 ging ze dan toch aan de Rietveld academie studeren. Eerst ‘Vrije Grafiek en Schilderkunst’(diploma 1987), later nog anderhalf jaar ’Interieur Architectuur. ‘

Willemien Schroot vertelt dat het allemaal terug te zien is in haar kunst. Haar kabinetten geven in miniatuur driedimensionaal een werkelijkheid weer. De sfeer is indringend. Mensen zijn er niet, dieren zijn de actoren. Persoonlijke (jeugd) ervaringen zijn terug te vinden in haar kabinetten. Wilde dieren die thuishoren op de Afrikaanse savanne zijn getransporteerd naar huiselijke interieurs in wereldsteden en onder water.

Haar gehandicapte broer en de onwetendheid op het gebied van autisme in de jaren zeventig hebben haar leven en dat van het gezin waar ze uitkomt erg bepaald. Ze moest al heel jong meehelpen en haar eigen wensen en behoeften opzij leren zetten. Dit zorgde jarenlang voor het gevoel ‘in een spagaat te zitten’: aan de ene kant de sterke drang om te creëren, anderzijds het gevoel te moeten klaarstaan voor anderen.

Willemien Schroot voelt zich aangetrokken tot vele technieken en materialen. Het resulteert in verstilde portretten van bekende mensen in metalen marionetten, enge gebreide beesten met slagtanden zittend op krukjes. Ze maakt ook schilderijen; stillevens die soms aan Jan Mankes doen denken.

Willemien Schroot woont en werkt nu in Amsterdam.

Ze heeft de afgelopen jaren een aantal keer geëxposeerd in de Doksalon in Amsterdam, in de pop-up galerie van Trudi Sikkens tijdens de Bergense Kunst tiendaagse en het Stedelijk Museum van Vianen.

Zie ook: www.willemienschroot.nl

Kunstenaar: VIXI Victoria Sybrandi

VIXI Victoria Sybrandi: Herhaalt de geschiedenis zich?

Victoria Sybrandi (Groot Brittannië, 1971), werkend onder de naam VIXI, volgde de lerarenopleiding Tekenen aan De Witte Lelie (nu Hogeschool van Amsterdam). Aan het einde van haar opleiding won VIXI twee beurzen waardoor zij zich na haar afstuderen verder kon specialiseren aan de Accademia delle Belle Arti in Bologna.

Terug uit Italië vestigde VIXI zich in Amsterdam waar zij haar werk als zelfstandig kunstenaar combineert met het geven van kunst- en tekenles in het voortgezet onderwijs, sinds 2008 aan de Joodse Scholengemeenschap Maimonides.

Haar recente werk, waarin zij parallellen trekt tussen het heden en verleden, is geïnspireerd op nieuwsberichten en foto’s over onder meer het opkomend nationalisme, terrorisme, de vluchtelingencrisis en de klimaatverandering. Gebeurtenissen worden in een verrassende en soms komische context geplaatst, bezien vanuit een maatschappijkritische invalshoek. Door te spelen met waarheid en hypocrisie, macht en onmacht en zin en waanzin weet VIXI herkenbare situaties van geweld, onderdrukking en machtsmisbruik weer te geven en stelt zij zichzelf én de kijker de vraag of de geschiedenis zich herhaalt.

In een serie schilderijen over haar familie (2010-2015) heeft VIXI oude familiefoto’s als uitgangspunt genomen. Dit werk geeft haar familiegeschiedenis met diens internationale achtergrond weer en VIXI gaat daarbij op zoek naar het verhaal achter de beeltenis of de persoon.

Daarnaast maakt VIXI ook portretten in opdracht, waarin de karakters van de personen die zij schildert treffend tot uiting worden gebracht, met persoonlijke details die vaak kenmerkend zijn voor de geportretteerde.

Exposities & Publicaties
2017 – Truth or Dare, Tolhuistuin
2017 – Open Ateliers Centrum Oost
2017 – CBK / Groepstentoonstelling
2017 – Open Ateliers Zuid
2014 – Huis van de Wijk / Huize Lydia
2014 – Ontdek de Kunst van Zuid
2012 – Galerie Annick
2012 – Ontdek de Kunst van Zuid
2011 – Open Ateliers De Pijp
2009 – Open Ateliers De Pijp
2008 – Publicatie Majesteit / Nummer 62
2007 tot heden – Wisselende solo-exposities Luchtverkeersleiding Nederland (LVNL)
2007 – Open Ateliers De Pijp
2006 – LVNL / Groepsexpositie

Website: www.vixi.nl

Kunstenaar: Marijke Hoenderdos

Marijke Hoenderdos werd in Amsterdam (1941 ) geboren “tussen de schilderijen van mijn vader Ko Hoenderdos. Als kleuter was ik al bezig een tube witte verf op te eten.”

Marijke zou na het Barleusgymnasium naar de Rijksacademie voor de Beeldende Kunsten gaan omdat ze talent om te tekenen had. Het Parool noemde haar “een veelbelovend talent”. Maar de academie ging door haar jonge moederschap van twee kinderen en werk in een zaak niet door. Wel ging ze modeltekenen en had ze al vroeg exposities in Zwolle.

Ze studeerde later klassieke talen en studeerde in 1990 af in klassieke archeologie. Maar in plaats van een wetenschappelijke carrière begon ze vanaf 1991 met schilderen. Ze begon met het schilderen van travestieten en transgenders omdat “ik het boeiend vond het man/vrouw aspect uit te beelden”. Ze had daarmee een baanbrekende expositie.

Haar werk is vol van taferelen van kroegen en terrassen, dans en toneel. Met het maken van portretten wilde ze het eigen karakter van iemand treffen. Soms waren het schetsjes die in een paar minuten ontmoetingen op vakanties vastlegden. Zomers maakte ze veel werk, vooral aquarellen, van mooie karakteristieke plekken in Amsterdam en stadsgezichten en landschappen in het buitenland.

Marijke werd gestimuleerd door haar vader. Hij zag haar talent. Ze is een autodidact met een zeer gevarieerd oeuvre aan schilderijen, aquarel, pastel, gouache, tekeningen, zeefdrukken, linoleumsneden en nog meer. Ze geeft met de karakteristieke kleurrijke schilderijen een expressionistisch beeld, vaak van mensen en mythologische afbeeldingen en soms abstract. De warme kleuren komen je tegemoet. Zelf zegt ze dat ze niets van een eigen stijl moet hebben. “Ik ben creatief”.

Marijke maakt en maakte ook veel portretten op doek in olieverf of acryl of op papier als pastel, aquarel of tekening. Mensen waren ontroerd toen ze hun geliefden geportretteerd zagen.

Maar niet alleen het platte doek kreeg kleur. Ook stenen dierfiguren en glaswerk werden beschilderd. In tal van huizen, met name van toeristen aan Amsterdam, staan de poezen.

Marijke is ook een goede fotograaf die daarmee prijzen behaalde.

In haar overvolle galerie annex atelier in Amsterdam in de Donker Curtiusstraat 25A is nog veel meer van haar werk en werk van haar overleden vader en moeder, Ko en Nel Hoenderdos, te zien. In 2015 maakte de Amsterdamse zender AT5 een reportage voor het programma De Straten van Amsterdam.

Exposities
Vanaf 1991 is haar werk te zien in veel groeps- en solo exposities in en rond Amsterdam: de Kunstrai, Arti et Amicitiae, Oosterkerk, Dorpskerk Durgerdam / Galerie De Opsteker, Take Five Mediacafé, Panade, Galerie Fou Fou, Bols Taverne, Noppes, Podium Mozaïek, kantoren van de stadsdeelraden in Amsterdam, de tentoonstellingen van de Zondagschilders, kunsttraject 2013. Etalages Staatsliedenbuurt, Galerie “Plein 7”, ZevenZonenproject Utrecht,…….

Meer over Marijke Hoenderdos: http://www.marijkehoenderdos.nl/Marijke_responsive/index.html

Kunstenaar: Gavino Aguirre

Le Musée d’Art Spontané in Brussel schreef bij de expositie van Gavino Aguirre:

Gavino Aguirre schildert in Cusco, Peru. Hij is in 1932 geboren in Apurimac, een streek in het Zuiden van het land. In zijn schilderijen beschrijft hij het dagelijks leven en de gewoonten van de bewoners van deze prachtige streek in het kleur en licht van het Andes gebergte. Zijn artistieke werkzaamheden, als beeldhouwer, later als schilder, werden hem door zijn Inka voorouders doorgegeven. " Van mijn jeugd af aan leg ik mij er op toe de Inka allegorieën en mythen plastisch te vertalen. Met behulp van stoffen en doeken, verf en palet geef ik concrete vorm aan wat in mijn verbeelding naar voren komt. Ook mijn werk draagt een boodschap uit. Mijn wens is een essentieel element in de Peruaanse cultuur te brengen: De HOOP. "

Dikwijls bewerkt de schilder deze eeuwenoude traditie van de Inkas op een moderne wijze

De kleuren op zijn doeken doen denken aan de regenboog die men daar ziet en ook aan de traditionele kleding. Ze laten het mythische landschap van het Andes gebergte zien, in al zijn schoonheid. Ze vertellen ons de evenementen van het verleden van voor de Spaanse invasie. Een landbouwer die zaait en oogst op de velden die zich uitstrekken over de terrassen van de bergen – scènes uit de chicherias waar mannen hun gefermenteerde maïs drinken – een speler in Cumbia – een toerist in een steegje van Cusco – poëtische visies van de ruimte met sterren in volle vlucht en de afwisseling van licht en donker in de avondschemering – een wereld waar quechua gesproken wordt en oude tradities vernieuwd tot leven komen.

Gavino Aguirre heeft veel geëxposeerd. In 1974 ontving de gouden medaille van de Gemeente Cusco voor zijn artistieke werk.

Expositie in Le Musée d’Art Spontané in Brussel 13/05/17 tot en met 04/06/17