Kunstenaar: Nora van Klingeren

Nora van Klingeren expositie “Grote gezichten” in Galerie Overstroom

Nora van Klingeren (1956, Amsterdam) maakt wandkleden of wandtextiel van vervilte wol en handgeschilderde en gezeefdrukte zijde. Ze maakt haar vilt zelf en verwerkt hierin stukken met door haarzelf met zeefdruk bedrukte zijde. Ze doet een deel van het proces met de hand en een deel met de viltmachine. Zij zoekt in haar werk graag naar combinaties van technieken. Het vervilten van wol in combinatie met zijde geeft structuur en diepte aan de kleden.

“Mijn werk begint altijd met iets waardoor ik geïnspireerd raak. En daarmee komt dan gelijk de titel. Vervolgens bedenk ik wat ik ongeveer wil maken en maak dar een ruwe schets van. Je zou kunnen zeggen: het verhaal dat ik wil vertellen. Vervolgens ga ik aan het werk, het zeefdrukken van de zijde, het schilderen van de zijde, het neerleggen van zijde en wol en tot slot het aan elkaar vilten.

Ik wil graag dat niet alleen het totale beeld iets vertelt maar dat ook kleine stukjes bij nadere beschouwing interessant zijn.”

Veel werk van haar staat niet op zich maar hoort in een serie. Voor de gezichten op de expositie vindt ze inspiratie in vooral de hardwerkende mens, de havenarbeider, het ruwe gezicht zijn daar voorbeelden van. Ze maken onderdeel uit van een serie waar een overkoepelend verhaal bij hoort, dat zij schrijft. Van andere werken hoort “Het komt uit de grond” bij de serie “Aangroeien en Aangroeiers”, over de ontwikkeling van de nieuwe woonwijk in de Houthaven. “Mining Landscape” hoort bij de serie “Chiatura, crossroad for Architecture and textile”. Twee werken met het thema Japan, gaan een onderdeel vormen voor een nieuwe serie “Observaties uit het land van dingetjes maken”.

Haar werken zijn in een stalen lijst vervat. “Ik vind de combinatie van het harde staal en het zachte vilt mooi. Ik wil deze combinatie in de toekomst verder uitdiepen tot een mooie balans tussen staal en stof ontstaat.”

Nora van Klingeren is opgeleid als architect, maar ze is de managementhoek ingerold. Na jaren in het projectmanagement te hebben gewerkt heeft ze een zijstap gemaakt naar meer handmatige creatieve arbeid. “Bij de vrije academie heb ik nog een aantal jaren keramiek gedaan. Het mooie van klei is dat zolang het niet gebakken is je er water overheen kunt gooien en er mee verder kunt. Maar het had ook zijn beperkingen. Ik hou wel een beetje van groot werken, dan moest ik met ondersteuning werken en had ik een grotere oven nodig. Toen ben ik 2 jaar gaan lassen bij de vrije academie, ik hou van staal. Ik had ook een idee voor een lijn van vrolijke herensokken. Daardoor stuitte ik op het vilt. Ik ben toen een cursus vilten gaan doen, dat vond ik zo’n leuk proces dat ik daar mee verder ben gegaan. Vilten is een magisch proces. Ik vind de structuur van stof ook mooi en dat je het met zijde kunt combineren. Ik sluit niet uit dat ik staal en vilt in de toekomst ga combineren.”

Op het textielvlak is ze in wezen autodidact, maar de vorm en de verhoudingen komen uit de bouwkunde. Ze volgde wel diverse cursussen, zoals bij Ria van Els, Claudy Jongstra en Gil de Vloo.

Ze maakt ook sjaals, vooral van zijde. En ze maakt lijkwades op individuele behoefte. “Toen ik wat sterfgevallen in de familie had ben ik gaan denken over een alternatief voor een kist. Kisten hebben toch iets afstandelijks. Ik ben begonnen een lijkwade te maken op dezelfde manier als ik een wandkleed maak. Bijna iedereen vindt het mooi. Je houdt er een warm gevoel aan over, het is inniger dan een kist.” Ze staat met haar ontwerpen ook op uitvaartbeurzen. Lijkwades waren vroeger gebruikelijk dan nu, we kennen de lijkwade van Turijn, met de afbeelding van Jezus. In India worden lijkwades heden ten dage nog veel gebruikt.

Exposities (de laatste jaren)

2018
Kunst aan de Kade, Delft, Groepsexpositie
Galerie MLB, Amsterdam, groepsexpositie van de Onafhankelijken
Kunstbeurs Eindhoven
Kunst in Zicht, Waddinxveen, Groepsexpositie
Loods 6,Amsterdam, Groepsexpositie van de Onafhankelijken
DuneArt, Den Haag

2017
Galerie Opkamer, Maasdam
Bibliotheek Spaarndammerstraat, Amsterdam ,
Kunstbeurs Assen
Galerie 44 Den Haag, solo tentoonstelling Kunst aan de Vaart
Loods 6, groepstentoonstelling Sporen van Kunstenaarsvereniging de Onafhankelijken Westerkerk Amsterdam (lijkwaden-uitvaartbeurs)
Eindhoven Art , Kunstbeurs
Projectbureau Houthaven Amsterdam "van Houthaven tot Woonwijk"
Spiritueel centrum Roos Amsterdam , "Op zoek", solo tentoonstelling Op Zoek

2016
Mix art Gallery, Amsterdam
Hilton Islington London
Galerie Marziart, Hamburg
Galerie oude raadhuis, Warmond
Watertoren , Zoetermeer
Zaansgroen, Zaandam

www.noravanklingeren.nl

Kunstenaar: Willemien Schroot

Willemien Schroot werd in 1960 in Rotterdam maar groeide grotendeels op in Pretoria, Zuid-Afrika. Als 14-jarige kwam ze weer terug naar Nederland, naar Vianen. De overgang was groot; de apartheid in Zuid-Afrika zorgde voor een zeer behoudende, christelijke blanke cultuur die aan de jaren vijftig doet denken. Nederland zat toen net midden in de vrijgevochten jaren zeventig.

Ze was altijd aan het knutselen en de kunstacademie bezoeken was haar grote droom. Maar Amsterdam aan het eind van de jaren zeventig overweldigde haar teveel. Ook al was ze toegelaten tot de Rietveld academie; ze ging eerst twee jaar in Zeist, in een antroposofische instelling werken met voornamelijk autistische kinderen. Dit voelde voor haar heel natuurlijk aan omdat ze is opgegroeid met een zwaar autistische broer.

Vanaf 1982 tot ca. 1990 ging ze dan toch aan de Rietveld academie studeren. Eerst ‘Vrije Grafiek en Schilderkunst’(diploma 1987), later nog anderhalf jaar ’Interieur Architectuur. ‘

Willemien Schroot vertelt dat het allemaal terug te zien is in haar kunst. Haar kabinetten geven in miniatuur driedimensionaal een werkelijkheid weer. De sfeer is indringend. Mensen zijn er niet, dieren zijn de actoren. Persoonlijke (jeugd) ervaringen zijn terug te vinden in haar kabinetten. Wilde dieren die thuishoren op de Afrikaanse savanne zijn getransporteerd naar huiselijke interieurs in wereldsteden en onder water.

Haar gehandicapte broer en de onwetendheid op het gebied van autisme in de jaren zeventig hebben haar leven en dat van het gezin waar ze uitkomt erg bepaald. Ze moest al heel jong meehelpen en haar eigen wensen en behoeften opzij leren zetten. Dit zorgde jarenlang voor het gevoel ‘in een spagaat te zitten’: aan de ene kant de sterke drang om te creëren, anderzijds het gevoel te moeten klaarstaan voor anderen.

Willemien Schroot voelt zich aangetrokken tot vele technieken en materialen. Het resulteert in verstilde portretten van bekende mensen in metalen marionetten, enge gebreide beesten met slagtanden zittend op krukjes. Ze maakt ook schilderijen; stillevens die soms aan Jan Mankes doen denken.

Willemien Schroot woont en werkt nu in Amsterdam.

Ze heeft de afgelopen jaren een aantal keer geëxposeerd in de Doksalon in Amsterdam, in de pop-up galerie van Trudi Sikkens tijdens de Bergense Kunst tiendaagse en het Stedelijk Museum van Vianen.

Zie ook: www.willemienschroot.nl

Kunstenaar: VIXI Victoria Sybrandi

VIXI Victoria Sybrandi: Herhaalt de geschiedenis zich?

Victoria Sybrandi (Groot Brittannië, 1971), werkend onder de naam VIXI, volgde de lerarenopleiding Tekenen aan De Witte Lelie (nu Hogeschool van Amsterdam). Aan het einde van haar opleiding won VIXI twee beurzen waardoor zij zich na haar afstuderen verder kon specialiseren aan de Accademia delle Belle Arti in Bologna.

Terug uit Italië vestigde VIXI zich in Amsterdam waar zij haar werk als zelfstandig kunstenaar combineert met het geven van kunst- en tekenles in het voortgezet onderwijs, sinds 2008 aan de Joodse Scholengemeenschap Maimonides.

Haar recente werk, waarin zij parallellen trekt tussen het heden en verleden, is geïnspireerd op nieuwsberichten en foto’s over onder meer het opkomend nationalisme, terrorisme, de vluchtelingencrisis en de klimaatverandering. Gebeurtenissen worden in een verrassende en soms komische context geplaatst, bezien vanuit een maatschappijkritische invalshoek. Door te spelen met waarheid en hypocrisie, macht en onmacht en zin en waanzin weet VIXI herkenbare situaties van geweld, onderdrukking en machtsmisbruik weer te geven en stelt zij zichzelf én de kijker de vraag of de geschiedenis zich herhaalt.

In een serie schilderijen over haar familie (2010-2015) heeft VIXI oude familiefoto’s als uitgangspunt genomen. Dit werk geeft haar familiegeschiedenis met diens internationale achtergrond weer en VIXI gaat daarbij op zoek naar het verhaal achter de beeltenis of de persoon.

Daarnaast maakt VIXI ook portretten in opdracht, waarin de karakters van de personen die zij schildert treffend tot uiting worden gebracht, met persoonlijke details die vaak kenmerkend zijn voor de geportretteerde.

Exposities & Publicaties
2017 – Truth or Dare, Tolhuistuin
2017 – Open Ateliers Centrum Oost
2017 – CBK / Groepstentoonstelling
2017 – Open Ateliers Zuid
2014 – Huis van de Wijk / Huize Lydia
2014 – Ontdek de Kunst van Zuid
2012 – Galerie Annick
2012 – Ontdek de Kunst van Zuid
2011 – Open Ateliers De Pijp
2009 – Open Ateliers De Pijp
2008 – Publicatie Majesteit / Nummer 62
2007 tot heden – Wisselende solo-exposities Luchtverkeersleiding Nederland (LVNL)
2007 – Open Ateliers De Pijp
2006 – LVNL / Groepsexpositie

Website: www.vixi.nl

Kunstenaar: Marijke Hoenderdos

Marijke Hoenderdos werd in Amsterdam (1941 ) geboren “tussen de schilderijen van mijn vader Ko Hoenderdos. Als kleuter was ik al bezig een tube witte verf op te eten.”

Marijke zou na het Barleusgymnasium naar de Rijksacademie voor de Beeldende Kunsten gaan omdat ze talent om te tekenen had. Het Parool noemde haar “een veelbelovend talent”. Maar de academie ging door haar jonge moederschap van twee kinderen en werk in een zaak niet door. Wel ging ze modeltekenen en had ze al vroeg exposities in Zwolle.

Ze studeerde later klassieke talen en studeerde in 1990 af in klassieke archeologie. Maar in plaats van een wetenschappelijke carrière begon ze vanaf 1991 met schilderen. Ze begon met het schilderen van travestieten en transgenders omdat “ik het boeiend vond het man/vrouw aspect uit te beelden”. Ze had daarmee een baanbrekende expositie.

Haar werk is vol van taferelen van kroegen en terrassen, dans en toneel. Met het maken van portretten wilde ze het eigen karakter van iemand treffen. Soms waren het schetsjes die in een paar minuten ontmoetingen op vakanties vastlegden. Zomers maakte ze veel werk, vooral aquarellen, van mooie karakteristieke plekken in Amsterdam en stadsgezichten en landschappen in het buitenland.

Marijke werd gestimuleerd door haar vader. Hij zag haar talent. Ze is een autodidact met een zeer gevarieerd oeuvre aan schilderijen, aquarel, pastel, gouache, tekeningen, zeefdrukken, linoleumsneden en nog meer. Ze geeft met de karakteristieke kleurrijke schilderijen een expressionistisch beeld, vaak van mensen en mythologische afbeeldingen en soms abstract. De warme kleuren komen je tegemoet. Zelf zegt ze dat ze niets van een eigen stijl moet hebben. “Ik ben creatief”.

Marijke maakt en maakte ook veel portretten op doek in olieverf of acryl of op papier als pastel, aquarel of tekening. Mensen waren ontroerd toen ze hun geliefden geportretteerd zagen.

Maar niet alleen het platte doek kreeg kleur. Ook stenen dierfiguren en glaswerk werden beschilderd. In tal van huizen, met name van toeristen aan Amsterdam, staan de poezen.

Marijke is ook een goede fotograaf die daarmee prijzen behaalde.

In haar overvolle galerie annex atelier in Amsterdam in de Donker Curtiusstraat 25A is nog veel meer van haar werk en werk van haar overleden vader en moeder, Ko en Nel Hoenderdos, te zien. In 2015 maakte de Amsterdamse zender AT5 een reportage voor het programma De Straten van Amsterdam.

Exposities
Vanaf 1991 is haar werk te zien in veel groeps- en solo exposities in en rond Amsterdam: de Kunstrai, Arti et Amicitiae, Oosterkerk, Dorpskerk Durgerdam / Galerie De Opsteker, Take Five Mediacafé, Panade, Galerie Fou Fou, Bols Taverne, Noppes, Podium Mozaïek, kantoren van de stadsdeelraden in Amsterdam, de tentoonstellingen van de Zondagschilders, kunsttraject 2013. Etalages Staatsliedenbuurt, Galerie “Plein 7”, ZevenZonenproject Utrecht,…….

Meer over Marijke Hoenderdos: http://www.marijkehoenderdos.nl/Marijke_responsive/index.html