Kunstenaar: Hilly van Eerten

Hilly van Eerten (1957, Nijverdal)

“Kijken door de Bouwende Stad” is de eerste solo-expositie waarin Hilly van Eerten uitgebreid haar digitale prints toont naast de oudere monoprints.
In 1992 studeerde ze af aan de Kunstacademie Utrecht op grafiek: etsen en lithografie. Na de academie richtte ze zich een aantal jaren op lithografie op het AGA-lab (het Amsterdams Grafisch Atelier).
Vanaf 2000 maakte ze monoprints, unieke prints ( geen oplage ) waarin de prent in meerdere druklagen over èn naast elkaar opgebouw wordt. Ik zag een collega bezig met het maken van mono-prints ën die techniek sprak mij erg aan omdat het collage-element in die techniek sterk aanwezig is. Voor mijn academietijd maakte ik zelf thuis al veel collages. Lagen over en naast elkaar.
Belangrijke inspiraties in de eerste jaren van de mono-prints waren voor haar de dingen zelf. Zoals, bakstenen, dakpannen, visnetten, putdeksels, poorten. En later gebouwen, constructies, hijskranen, bouwputten en wegwerkzaamheden.
In 2015 begon ze met digitale Art-prints, na een zeer uitgebreide fototentoonstelling ‘Amsterdam, Stad op de Schop’ in 2014, in de Oosterkerk met Fons Heijnsbroek. “Ik raakte daardoor nog meer vertrouwd met het digitaal bewerken van foto’s. Ik deed dat al eerder met het voorbereiden van mijn mono-prints vanuit mijn foto’s. . Het visueel denken in beeldlagen had ik al helemaal ontwikkeld vanuit mijn mono-prints!
In de digitale prints zijn de digitale beeldlagen bijna altijd over elkaar heen gelegd. Vaak worden ze daardoor complexer dan mijn monoprints. Ook ontstaat er zo een sterkere doorkijk.
Ik maak in zowel mijn digitale art-prints als in mijn monoprints uitsluitend gebruik van eigen foto’s die ik maak van allerlei bouwwerkzaamheden in deze steden. Amsterdam voert hierin de boventoon. Zo heb ik veel prenten gemaakt van de bouw van de nieuwe stations in Rotterdam, Den Haag en Utrecht. Bovendien van de werkzaamheden bij het centraal station Amsterdam tijdens de aanleg van de nieuwe metrolijn die afgelopen zomer van 2018 is gaan rijden. Ook de bouw op het Oosterdok in Amsterdam was een favoriete plek voor mij.
Er is geen duidelijke invloed van iemand speciaal aan te wijzen. Dat zeiden vooral de docenten al op de academie regelmatig: Je hebt heel eigen werk. ”

Website: www.hillyvaneerten.nl

Exposities 2018

2018 Galerie Overstroom, Solotentoonstelling. Amsterdam
2018 Jubileumexpositie,Grafiekplatform VOG Winkelcentrum Zaailand, Leeuwarden
2018 AGA-lab, 60-jarig bestaan, Amsterdam
2018 Grote Kerk,via het Grafisch Atelier Alkmaar, Alkmaar
2018 Grafisch Atelier Den Bosch, Grafiekkalender 2018, Den Bosch

Kunstenaar: Gerrit Faber

Gerrit Faber expositie “Raakpunten” in Galerie Overstroom

Gerrit Faber (1950, Amersfoort)

“In mijn werk onderzoek ik het wezenlijke van de wereld om mij heen. Het is spannend wanneer het schilderij of de tekening een eigen leven gaat leiden, en dichter bij mijzelf komt en minder een weergave wordt van het oppervlakkig zichtbare. Juist dan ontstaat er een gelijkenis die van een hogere orde is dan de overeenkomst tussen beeld en realiteit.
Om dat ideaal te bereiken haal ik uit mijn waarneming datgene wat voor mij de essentie is. Dat kan zijn de blik of lichaamstaal van een model, het ritme van terugkerende elementen in een gebouw, de kracht van een schip of de schaduwplekken van een boom op het wegdek. Ik vertrek vanuit de waarneming en probeer de kern te pakken door de uitsnede, de kleurwerking of het perspectief.”

De kunstenaar Gerrit Faber is ook de econoom Gerrit Faber. Als econoom aan de Universiteit Utrecht was hij sterk gericht op de ontwikkelingen in de maatschappij en hield hij zich vooral bezig met de relaties tussen arme en rijke landen. Maar als kind al tekende hij graag en bestudeerde boeken over tekenen en perspectief. Vanaf een jaar of 12 begon het tekenen in de open lucht. “Daar kon ik helemaal in opgaan.” Naast zijn studie en werk als econoom bleef hij tekenen en schilderen. Later ontwikkelde hij zijn techniek en visie om beelden op het platte vlak te maken. Eerst Bij MK24 in Amsterdam en later op de Wackers Academie volgde hij lessen van Maarten Welbergen en Sam Drukker. “Die lessen waren essentieel voor mijn ontwikkeling als schilder.”
De eerste tentoonstelling was in 1998 in De Badcuyp in Amsterdam. Hij kon ook zijn werk als econoom verbinden met het schilderen door groepsexposities te organiseren met collega-economen die ook deze creatieve drang hadden. Bij de opening van de ‘Wealth of Creations’ in 2007 organiseerden ze ook een seminar over Economie en Kunst.

Exposities

Solo tentoonstelling in Cultureel Centrum De Badcuyp, Amsterdam, december 1998/januari 1999.

Groepsexpositie ‘Maritiem’ in Home Galerie Cocq Scheltens, Aalsmeer, juli/augustus 2004.

Groepsexpositie in Galerie De Brugspin, Ter Aar, 13 november tot 9 december 2004.

Solo expositie in Ruimte, Amsterdam, oktober/november 2005. Groepsexpositie economen/kunstenaars, ‘A Wealth of Creations’, Utrecht School of Economics, juni 2007.

Groepsexpositie in Galerie Maziart, Hamburg, 8 februari tot 5 maart 2008.

‘Ceintuurbaan aan de Ceintuurbaan’, Quick lijsten, Amsterdam, 6 september tot 15 november 2008.

Groepsexpositie economen/kunstenaars, ‘Antidotes from the dismal science’, ISS Den Haag, Erasmus Universiteit Rotterdam en Universiteit Groningen, 2009/2010.

Groepsexpositie Gallery Pullitzer Hotel, Amsterdam, 1 december 2011 tot 29 februari 2012.

Groepsexpositie Fransastic Art Gallery, Utrecht, 14 oktober tot 14 december 2012.

Solo expositie ‘Stad en Land’, Galerie Jansstraat 33, Haarlem, 4 september tot 28 oktober 2016.

Solo expositie ‘Sterke Mannen’, in Amsterdam House of Arts and Crafts, 18 december 2016.

Solo expositie “Raakpunten”, in Galerie Overstroom te Amsterdam, 22 september 2018

Publicaties

Gerrit Faber, ‘Energy and reduction, ’ in: A Wealth of Creations, red. Peter van Bergeijk, Gerrit Faber, Norine Maniran, (Utrecht 2007), p. 40 - 43.

Gerrit Faber, ‘Who needs an antidote?’, in: Antidotes from the Dismal Science, red. Peter van Bergeijk en Philip Hans Franses, (‘s Gravenhage 2009), p. 29 – 31.
Kunstgids, (z.p. 2009), persoonlijke pagina, p. 28.

Website: www.gerritfaberart.nl

Kunstenaar: Nora van Klingeren

Nora van Klingeren expositie “Grote gezichten” in Galerie Overstroom

Nora van Klingeren (1956, Amsterdam) maakt wandkleden of wandtextiel van vervilte wol en handgeschilderde en gezeefdrukte zijde. Ze maakt haar vilt zelf en verwerkt hierin stukken met door haarzelf met zeefdruk bedrukte zijde. Ze doet een deel van het proces met de hand en een deel met de viltmachine. Zij zoekt in haar werk graag naar combinaties van technieken. Het vervilten van wol in combinatie met zijde geeft structuur en diepte aan de kleden.

“Mijn werk begint altijd met iets waardoor ik geïnspireerd raak. En daarmee komt dan gelijk de titel. Vervolgens bedenk ik wat ik ongeveer wil maken en maak dar een ruwe schets van. Je zou kunnen zeggen: het verhaal dat ik wil vertellen. Vervolgens ga ik aan het werk, het zeefdrukken van de zijde, het schilderen van de zijde, het neerleggen van zijde en wol en tot slot het aan elkaar vilten.

Ik wil graag dat niet alleen het totale beeld iets vertelt maar dat ook kleine stukjes bij nadere beschouwing interessant zijn.”

Veel werk van haar staat niet op zich maar hoort in een serie. Voor de gezichten op de expositie vindt ze inspiratie in vooral de hardwerkende mens, de havenarbeider, het ruwe gezicht zijn daar voorbeelden van. Ze maken onderdeel uit van een serie waar een overkoepelend verhaal bij hoort, dat zij schrijft. Van andere werken hoort “Het komt uit de grond” bij de serie “Aangroeien en Aangroeiers”, over de ontwikkeling van de nieuwe woonwijk in de Houthaven. “Mining Landscape” hoort bij de serie “Chiatura, crossroad for Architecture and textile”. Twee werken met het thema Japan, gaan een onderdeel vormen voor een nieuwe serie “Observaties uit het land van dingetjes maken”.

Haar werken zijn in een stalen lijst vervat. “Ik vind de combinatie van het harde staal en het zachte vilt mooi. Ik wil deze combinatie in de toekomst verder uitdiepen tot een mooie balans tussen staal en stof ontstaat.”

Nora van Klingeren is opgeleid als architect, maar ze is de managementhoek ingerold. Na jaren in het projectmanagement te hebben gewerkt heeft ze een zijstap gemaakt naar meer handmatige creatieve arbeid. “Bij de vrije academie heb ik nog een aantal jaren keramiek gedaan. Het mooie van klei is dat zolang het niet gebakken is je er water overheen kunt gooien en er mee verder kunt. Maar het had ook zijn beperkingen. Ik hou wel een beetje van groot werken, dan moest ik met ondersteuning werken en had ik een grotere oven nodig. Toen ben ik 2 jaar gaan lassen bij de vrije academie, ik hou van staal. Ik had ook een idee voor een lijn van vrolijke herensokken. Daardoor stuitte ik op het vilt. Ik ben toen een cursus vilten gaan doen, dat vond ik zo’n leuk proces dat ik daar mee verder ben gegaan. Vilten is een magisch proces. Ik vind de structuur van stof ook mooi en dat je het met zijde kunt combineren. Ik sluit niet uit dat ik staal en vilt in de toekomst ga combineren.”

Op het textielvlak is ze in wezen autodidact, maar de vorm en de verhoudingen komen uit de bouwkunde. Ze volgde wel diverse cursussen, zoals bij Ria van Els, Claudy Jongstra en Gil de Vloo.

Ze maakt ook sjaals, vooral van zijde. En ze maakt lijkwades op individuele behoefte. “Toen ik wat sterfgevallen in de familie had ben ik gaan denken over een alternatief voor een kist. Kisten hebben toch iets afstandelijks. Ik ben begonnen een lijkwade te maken op dezelfde manier als ik een wandkleed maak. Bijna iedereen vindt het mooi. Je houdt er een warm gevoel aan over, het is inniger dan een kist.” Ze staat met haar ontwerpen ook op uitvaartbeurzen. Lijkwades waren vroeger gebruikelijk dan nu, we kennen de lijkwade van Turijn, met de afbeelding van Jezus. In India worden lijkwades heden ten dage nog veel gebruikt.

Exposities (de laatste jaren)

2018
Kunst aan de Kade, Delft, Groepsexpositie
Galerie MLB, Amsterdam, groepsexpositie van de Onafhankelijken
Kunstbeurs Eindhoven
Kunst in Zicht, Waddinxveen, Groepsexpositie
Loods 6,Amsterdam, Groepsexpositie van de Onafhankelijken
DuneArt, Den Haag

2017
Galerie Opkamer, Maasdam
Bibliotheek Spaarndammerstraat, Amsterdam ,
Kunstbeurs Assen
Galerie 44 Den Haag, solo tentoonstelling Kunst aan de Vaart
Loods 6, groepstentoonstelling Sporen van Kunstenaarsvereniging de Onafhankelijken Westerkerk Amsterdam (lijkwaden-uitvaartbeurs)
Eindhoven Art , Kunstbeurs
Projectbureau Houthaven Amsterdam "van Houthaven tot Woonwijk"
Spiritueel centrum Roos Amsterdam , "Op zoek", solo tentoonstelling Op Zoek

2016
Mix art Gallery, Amsterdam
Hilton Islington London
Galerie Marziart, Hamburg
Galerie oude raadhuis, Warmond
Watertoren , Zoetermeer
Zaansgroen, Zaandam

www.noravanklingeren.nl

Kunstenaar: Willemien Schroot

Willemien Schroot werd in 1960 in Rotterdam maar groeide grotendeels op in Pretoria, Zuid-Afrika. Als 14-jarige kwam ze weer terug naar Nederland, naar Vianen. De overgang was groot; de apartheid in Zuid-Afrika zorgde voor een zeer behoudende, christelijke blanke cultuur die aan de jaren vijftig doet denken. Nederland zat toen net midden in de vrijgevochten jaren zeventig.

Ze was altijd aan het knutselen en de kunstacademie bezoeken was haar grote droom. Maar Amsterdam aan het eind van de jaren zeventig overweldigde haar teveel. Ook al was ze toegelaten tot de Rietveld academie; ze ging eerst twee jaar in Zeist, in een antroposofische instelling werken met voornamelijk autistische kinderen. Dit voelde voor haar heel natuurlijk aan omdat ze is opgegroeid met een zwaar autistische broer.

Vanaf 1982 tot ca. 1990 ging ze dan toch aan de Rietveld academie studeren. Eerst ‘Vrije Grafiek en Schilderkunst’(diploma 1987), later nog anderhalf jaar ’Interieur Architectuur. ‘

Willemien Schroot vertelt dat het allemaal terug te zien is in haar kunst. Haar kabinetten geven in miniatuur driedimensionaal een werkelijkheid weer. De sfeer is indringend. Mensen zijn er niet, dieren zijn de actoren. Persoonlijke (jeugd) ervaringen zijn terug te vinden in haar kabinetten. Wilde dieren die thuishoren op de Afrikaanse savanne zijn getransporteerd naar huiselijke interieurs in wereldsteden en onder water.

Haar gehandicapte broer en de onwetendheid op het gebied van autisme in de jaren zeventig hebben haar leven en dat van het gezin waar ze uitkomt erg bepaald. Ze moest al heel jong meehelpen en haar eigen wensen en behoeften opzij leren zetten. Dit zorgde jarenlang voor het gevoel ‘in een spagaat te zitten’: aan de ene kant de sterke drang om te creëren, anderzijds het gevoel te moeten klaarstaan voor anderen.

Willemien Schroot voelt zich aangetrokken tot vele technieken en materialen. Het resulteert in verstilde portretten van bekende mensen in metalen marionetten, enge gebreide beesten met slagtanden zittend op krukjes. Ze maakt ook schilderijen; stillevens die soms aan Jan Mankes doen denken.

Willemien Schroot woont en werkt nu in Amsterdam.

Ze heeft de afgelopen jaren een aantal keer geëxposeerd in de Doksalon in Amsterdam, in de pop-up galerie van Trudi Sikkens tijdens de Bergense Kunst tiendaagse en het Stedelijk Museum van Vianen.

Zie ook: www.willemienschroot.nl