Kunstenaar: Edith Brouwer

Kunstenaar en schrijver



Edith Brouwer (Zwolle, 1968) woont en werkt in Amsterdam. Ze studeerde Culturele Studies aan de Universiteit van Amsterdam.
In 2011 werd ze geïnspireerd door de linoleumdrukken van de Canadese kunstenares Shelley Savor Sinds 2014 maakt ze haar eigen linosneden. De linosnede is een grafische hoogdruktechniek, waarbij, na het wegsnijden van delen linoleum, het hooggelegen deel wordt ingerold met inkt en afgedrukt.

Een belangrijke component in Ediths werk is de gemoedstoestand die zij ‘kalme chaos’ noemt (naar een boek van Sandro Veronesi). In haar ogen betekent dit een gestemdheid waarin het verlangen om alleen te zijn samen gaat met het verlangen om bij iemand of iets te horen. Het is een positief gevoel, maar gaat gepaard met twijfels.

Een aantal jaar geleden kwam zij in aanraking met het grafische werk van Fré Cohen (1903 - 1943) en werd een groot bewonderaar van deze bijzondere kunstenaar en graficus. Ze is vooral bekend als vormgeefster voor de gemeente Amsterdam.
Van november 2021 tot november 2022 wijdde museum Het Schip, het museum van de Amsterdamse School, een tentoonstelling aan haar. Edith Brouwer schreef in 2021 een roman over het leven van Fré Cohen: De letterkast.
Rondom het boek maakte Edith een serie kunstwerken. Linoleumdrukken verwerkt in oude letterkasten uit de tijd dat drukkers de letters nog stuk voor stuk moeten ‘zetten’. Letters waren in de letterkasten gesorteerd op type en formaat. 

Edith Brouwer is samen met Erik Timmermans eigenaar van Atelier Open. In 2006 startte ze daar met exposities voor diverse kunstenaars. Tegenwoordig zijn er regelmatig creatieve workshops waar met de linopers gewerkt wordt.
Edith is zeer actief om voor zichzelf en samen met andere kunstenaars kunst te laten zien in de buurt en daarbuiten. Na haar inzet voor Fré Cohen gaat ze verder om vrouwelijke kunstenaars in de vorige eeuw uit de vergetelheid te halen.

Speciaal voor de expositie in 2023 in Galerie Overstroom maakt Edith een nieuwe kunstinstallatie, die bestaat uit vijftig stroken papier van 30 x 11 centimeter. Vijftig mensen hebben een woord aangeleverd voor het kunstwerk. Deze woorden gebruikt Edith bij het maken van de installatie. Het wordt een Lofzang op het woord. 

Exposities laatste jaren

2015 - 2020 verschillende groepsexposities
2021 – 2022 Amsterdam Museum het Schip
2022 Amsterdam Café Eijlders
Bergen Kunsttiendaagse
2023 Amsterdam Galerie Overstroom
Elburg Museum Sjoel

Publicatie
“De Letterkast, Roman over het leven van Fré Cohen”, 2021, Uitgeverij Orlando Amsterdam

>> Website: www.edithbrouwerschrijft.nl

Kunstenaar: Gerrit Faber

Gerrit Faber (1950, Amersfoort)

“In mijn werk onderzoek ik het wezenlijke van de wereld om mij heen. Het is spannend wanneer het schilderij of de tekening een eigen leven gaat leiden, en dichter bij mijzelf komt en minder een weergave wordt van het oppervlakkig zichtbare. Juist dan ontstaat er een gelijkenis die van een hogere orde is dan de overeenkomst tussen beeld en realiteit.
Om dat ideaal te bereiken haal ik uit mijn waarneming datgene wat voor mij de essentie is. Dat kan zijn de blik of lichaamstaal van een model, het ritme van terugkerende elementen in een gebouw, de
kracht van een schip of de schaduwplekken van een boom op het wegdek. Ik vertrek vanuit de waarneming en probeer de kern te pakken door de uitsnede, de kleurwerking of het perspectief.”

De kunstenaar Gerrit Faber is ook de econoom Gerrit Faber. Als econoom aan de Universiteit Utrecht was hij sterk gericht op de ontwikkelingen in de maatschappij en hield hij zich vooral bezig met de relaties tussen arme en rijke landen. Maar als kind al tekende hij graag en bestudeerde boeken over tekenen en perspectief. Vanaf een jaar of 12 begon het tekenen in de open lucht. “Daar kon ik helemaal in opgaan.” Naast zijn studie en werk als econoom bleef hij tekenen en schilderen. Later ontwikkelde hij zijn techniek en visie om beelden op het platte vlak te maken. Eerst Bij MK24 in Amsterdam en later op de Wackers Academie volgde hij lessen van Maarten Welbergen en Sam Drukker. “Die lessen waren essentieel voor mijn ontwikkeling als schilder.”
De eerste tentoonstelling was in 1998 in De Badcuyp in Amsterdam. Hij kon ook zijn werk als econoom verbinden met het schilderen door groepsexposities te organiseren met collega-economen die ook deze creatieve drang hadden. Bij de opening van de ‘Wealth of Creations’ in 2007 organiseerden ze ook een seminar over Economie en Kunst. Zijn recente serie schilderijen over de Swahilikust komt voort uit zijn levenslange betrokkenheid bij vraagstukken van armoede en ontwikkeling in Afrika.

Exposities

• Solo tentoonstelling in Cultureel Centrum De Badcuyp, Amsterdam, december 1998/januari 1999.
• Groepsexpositie ‘Maritiem’ in Home Galerie Cocq Scheltens, Aalsmeer, juli/augustus 2004.
• Groepsexpositie in Galerie De Brugspin, Ter Aar, 13 november tot 9 december 2004.
• Solo expositie in Ruimte, Amsterdam, oktober/november 2005. Groepsexpositie economen/kunstenaars, ‘A Wealth of Creations’, Utrecht School of Economics, juni 2007.
• Groepsexpositie in Galerie Maziart, Hamburg, 8 februari tot 5 maart 2008. ‘Ceintuurbaan aan de Ceintuurbaan’, Quick lijsten, Amsterdam, 6 september tot 15 november 2008. Groepsexpositie economen/kunstenaars, ‘Antidotes from the dismal science’, ISS Den Haag, Erasmus Universiteit Rotterdam en Universiteit Groningen, 2009/2010.
• Groepsexpositie Gallery Pullitzer Hotel, Amsterdam, 1 december 2011 tot 29 februari 2012.
• Groepsexpositie Fransastic Art Gallery, Utrecht, 14 oktober tot 14 december 2012.
• Solo expositie ‘Stad en Land’, Galerie Jansstraat 33, Haarlem, 4 september tot 28 oktober 2016.
• Solo expositie ‘Sterke Mannen’, in Amsterdam House of Arts and Crafts, 18 december 2016. Solo expositie “Raakpunten”, in Galerie Overstroom te Amsterdam, 22 september 2018
• Solo expositie “Water en Land”, in Het Wapen van Warmond, Warmond, 6 maart 2020 Duo expositie met Jan Mulder “Kunst in Lollum”, in de Greidhoeke Katedraal, Lollum, 10 juli 2020
• Groepsexpositie, Galerie De Pomp, Warmond, 8 oktober 2020
• Solo expositie “Stad en Strand”, Dorpshuis Duivendrecht, 13 november 2021

Publicaties

• Gerrit Faber, ‘Energy and reduction, ’ in: A Wealth of Creations, red. Peter van Bergeijk, Gerrit Faber, Norine Maniran, (Utrecht 2007), p. 40 - 43.
• Gerrit Faber, ‘Who needs an antidote?’, in: Antidotes from the Dismal Science, red. Peter van Bergeijk en Philip Hans Franses, (‘s Gravenhage 2009), p. 29 – 31.
• Kunstgids, (z.p. 2009), persoonlijke pagina, p. 28. www.gerritfaberart.nl

Kunstenaar: Hugo Rompa

Kunstenaar: Hugo Rompa

Aanvankelijk had Hugo Rompa (1953, Petumbukan, Indonesië) een carrière als musicus voor ogen; hij studeerde daarom klassiek gitaar aan het conservatorium in Amsterdam, gaf enige jaren concerten maar besloot toch zijn gitaar in te ruilen voor een camera. Vanaf dat moment was hij fotograaf.

“Ik beweer wel eens dat ik alle foto’s voor mijzelf maak. Dat is natuurlijk niet helemaal waar. Ik exposeer ze immers en ze staan op mijn website; ik wil ze dus graag aan anderen laten zien. Wat ik ermee bedoel is dat ik geen trends volg en niet bewust meega met de heersende mode. Ik vraag mij niet af wat een ander ervan vindt. Toch laat ik mij inspireren door fotografen die wellicht op een duidelijker manier experimenteren en zo op zoek zijn naar ‘de’ foto.”

Hugo werkt aan verschillende series. Zijn nachtlandschappen zijn daar een voorbeeld van. Het zijn nogal duistere foto’s waarin veel verborgen blijft. Zij worden gemaakt na zonsondergang. Veel licht is er dan niet meer; een enkele keer een streepje kunstlicht dat van ver komt, meestal niet meer dan het licht van de lucht waaruit de zon al verdwenen is. Soms ook lijkt zich in het landschap iets af te spelen dat buiten de waarneming om gaat, is er een vermoeden dat er iets aan de hand is. Misschien gebeurt het wel buiten het kader van de afbeelding. Wie zal het zeggen.

“Je zou kunnen zeggen dat ik een ouderwetse fotograaf ben, omdat de meeste foto’s ontstaan op het moment dat ik op de knop druk en niet achteraf op de computer. Die gebruik ik vooral om het beeld dat ik in mijn hoofd heb te vervolmaken, zoals dat vroeger in de donkere kamer gebeurde. Daarin kun je mij trouwens ook regelmatig vinden!”
Voor de expositie in Galerie Overstroom (2022) maakte Hugo een selectie uit een aantal series. We zien nachtlandschappen, portretten (soms) zonder gezicht en fijnzinnige, enigszins minimalistische stillevens. Veel foto’s werden nog niet eerder geëxposeerd.
Hugo gaf les aan de Rietveld Academie en aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Hij was lange tijd verbonden aan Crea als docent fotografie. Nu geeft hij kortlopende cursussen en een basiscursus fotoshop in zijn studio in Amsterdam.

Exposities

een greep uit recente exposities:
2021 Amsterdam Noord, Open atelierroute
2020 Amsterdam, De Meeuw, portretten
2020 Amsterdam, Blou (moestuinfoto’s)
2020 Amsterdam, Noordwaarts, Zamenhofateliers
2019 Amsterdam, Café Zamen, Zamenhofportretten
2019 Amsterdam, Loods 6, Popinnart
2019 Amsterdam, landelijk atelierweekend

> Naar de website van de kunstenaar

Kunstenaar: Kiek Jansen

Kunstenaar: Kiek Jansen

Kiek Jansen woont en werkt in Amsterdam. Ze studeerde eerst Frans en deed daarna de opleiding voor fysiotherapeut. Ze ging later naar Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam (1979-1984) waar ze zich vooral bezighield met grafiek. Later richtte zij zich op het schilderen. Ze combineerde het werk van fysiotherapeut met het maken van kunst. Met haar kennis van de Franse taal werd ze ook door de organisatie PUM (Project Uitzending Managers) enkele malen uitgezonden om als fysiotherapeut in Afrika collega fysiotherapeuten te begeleiden in hun werk. Zo kwam zij o.a. in Ladakh, Burkina Faso Zambia en Tunis. De weerslag van die ervaringen vind je terug in haar werk.

Zo is ze de laatste jaren actief bij Boost in Amsterdam, een “ontmoetingsplek waar mensen met en zonder een vluchtachtergrond samen werken aan verbinding, integratie en perspectief”. Ze werkte mee aan de taallessen door met cartoons met een kuikentje de Nederlandse werkwoorden, spreekwoorden en voorzetsels uit te beelden.

Kiek Jansen knipt en plakt, schildert en tekent. Het levert vaak een prentenboek of stripverhaal op (het Beestenboek van Fedde), maar ook het negenluik “Layla en Majnun” en veel op zichzelf staande schilderijen en collages. Ze gaf regelmatig workshops over collages op basisscholen, gaf cursussen in het maken van boeken op de academie te Zwolle (voorheen Kampen) en 's Hertogenbosch en workshops in eigen atelier en onlangs op het revalidatiecentrum te Amsterdam.

Van haar hand verschenen het boek New Yorktekeningen (uitgever Rijksacademie Amsterdam, 1985) en de kinderboeken WATDOETIENOU , Mamma wil dansen, Beestenboek voor Fedde en De 4 seizoenen (in eigen beheer: uitgeverij La Chatte 1986 - 2004)

Ze ontving in 1983 en 1984 de Willem Uriotprijs voor jonge kunstenaars. In 2006 is het negenluik “Layla en Majnun” door SBK Amsterdam aangekocht. Eerder werd werk van haar gekocht door de provincie Noord-Holland (1999), de Topografische kaart Amsterdam (1993) en Grafiek voor Kijkmappen Amsterdam (1981).

Over haar kunstwerken
Voor alles staat dat ze “een vreselijke verlangen heeft om iets te maken” ofwel: “ik wil iets doen met mijn gevoel”. Het materiaal is wisselend. Soms zijn het stoffen waarvan ze collages maakt, maar momenteel is dat olieverf op doek. “Olieverf is gevoeliger. Met schilderen raak je je onderwerp aan, Je streelt met verf. Het is heel fysiek."

De ontmoeting met andere culturen en landen is duidelijk te zien in haar collages en schilderijen. In haar werk is ook haar liefde voor de muziek te zien. Ze is zelf een enthousiaste amateur fluitist. In heel veel tekeningen, gouaches en schilderijen zingen de zangers op hun repetities. De melancholieke accordeonist prikkelde haar tot het maken van een serie schilderijtjes.

In haar latere werk schildert ze beelden uit haar jeugd. Bruidjes tijdens een processie onder toezicht van de nonnen, een groepsportret van broers en zussen in de tuin, een verjaardagsfeestje. Ze maakt penseeltekeningen met Oost-Indische inkt van bloemen die ze in haar jeugd vond in de weilanden, langs korenvelden en beken en in de moerassen van de Grote Peel.

Waarom die beelden van vroeger? “Dat is de melancholie over het verleden, over degene die ik toen was: zo ontvankelijk, zo nieuwsgierig. Door hierover te schilderen vertelt ik iets over mezelf, en brengt ik mezelf, en hopelijk ook de toeschouwer dicht bij dat gevoel van vroeger, dat zo intens was en zo goed in staat om te zien wat mooi en waar was. Bij dat gevoel te kunnen komen en weer zo ontvankelijk te kunnen zijn als toen je een kind was is helend en troostend.”

Haar huidige betrokkenheid bij de maatschappelijke en politieke ontwikkelingen zien we terug in cartoons over Putin en eerder in collages over Trump. In het schilderij van ‘de man in de boom’ uit ze haar zorg over de kap van bomen in de stad.

TENTOONSTELLINGEN (vanaf 2000)
-2000 “Het Gele Stoeltje Vorden, Gezondheidscentrum Holendrecht Amsterdam, Achter De Ramen , project Feike de Boerlaan, Amsterdam
-2003 HAM L 19 Kees Truyens Utrecht
-2004 Zeeburg: Wereldwijd
-2005 Achter De Ramen, project Feike de Boerlaan Amsterdam,De Groene Poort Middenbeemster, Restaurant “Het Badhuis” Zeeburg Amsterdam,
-2006 Galerie 14-16 Posthuys Texel, Nieuwe Uitleenschatten, A-kerk, Groningen, Tropenmuseum en SBK Amsterdam, Layla en Manjun l
-2007 African Studies Centre in Leiden
-2008 La Maison Familiale de Matisse, Bohain en Vermandois Frankrijk
-2009 Ars Leiden Galerie de Pieter Leiden
-2010 Reade (revalidatiecentrum te Amsterdam)
-2010 Open ateliers Zeeburg
-2011 Galerie 59 SBK Amsterdam Zuid
-2012 Galerie de Pieter Leiden
-2014 Galerie De Groene Poort Midden Beemster
-2014 Openbare bibliotheek Amsterdam Oost
-2015 Open Ateliers Centrum Oost, Splendor Amsterdam
-2015 Galerie Overstroom, Amsterdam
-2016 De Kunstmuur, Nederweert
-2016 en 2017WG Kunst, Amsterdam
-2017 Galerie Overstroom, Amsterdam