Ferdi Visser (Amsterdam, 1947 ) volgde lessen aan de vrije academie in Den Haag en cursussen gericht op de technische aspecten van de schilderkunst en grafiek.
Al heel lang fascineerde hem de schilderkunst. Door nauwgezet kunstwerken te bestuderen en door kopieën van meesterwerken te schilderen, maakte hij zich het schilderen eigen.
Naar aanleiding van de expositie “Wandeling naar het strand” in Galerie Overstroom zegt hij:
“Al zolang als ik mij kan herinneren heeft de beeldende kunst mij vergezeld. Soms als een trouwe vriend, soms als een irritante criticus, soms als een wijze leraar, soms als een slachtoffer waarop ik mij kon afreageren.
Ik gaf in mijn schilderijen uitdrukking aan wat ik ontdekte, wat mij ontroerde of wat mij als essentieel voor kwam. Het schilderen leerde mij zorgvuldig observeren, wat mij omgekeerd weer beter leerde schilderen. Soms vormde het ook een tegenwicht voor de dingen die ik op mij weg vond.
In mijn schilderijen gaf ik vorm aan onderbewuste of half bewuste gedachten en ideeën, maar ook stuurde de schilderkunst mijn inzicht.
Vaak schilder ik in projecten. Deze wandeling is zo'n project. De aanleiding tot dit project is tweeledig:
1. Ik kon een tijdlang niet hardlopen als gevolg van een achillespeesblessure en moest daarom wandelen, iedere dag een stukje verder om zo uiteindelijk het strand te bereiken. Onderweg maakte ik steeds een foto van de plek tot waar ik die dag was gekomen.
2. Ik las in die tijd een paar boeken van de Italiaanse fysicus Carlo Rovelli, namelijk: “The order of time” en “Reality is not what it seems”. In deze boeken legt hij uit wat de nieuwste inzichten in de fysica voor gevolgen kunnen hebben voor de manier waarop we tegen de werkelijkheid aankijken.
Carlo Rovelli heeft het over oplichtende electro- magnetische velden, over de illusie van de tijd en over de ruimte zelf, die ook als een soort ‘veld’ kan worden opgevat en die ‘korrelig’ zou zijn, als een soort cellen, waarvan de interactie de werkelijkheid zou bevatten. Ik vrees dat mijn samenvatting zeer veel te wensen over laat, maar het gevolg was dat ik op een andere manier naar de dingen om me heen ging kijken en in mijn verbeelding het electro- magnetisch veld inderdaad zag oplichten in de wereld om me heen. Ook ‘zag’ ik de cellen waaruit de ruimte is opgebouwd en hoe in hun interactie de wereld vorm krijgt.
Ik zocht daarop naar een vorm om dat in schilderijen om te zetten. Ik gebruikte gekreukeld papier en lijmde dat op doek om een soort celstructuur te maken, bedekte dat met verscheidene lagen gesso en liet vervolgens de zo ontstane cellen mijn hand leiden bij het schilderen van de beelden die ik in mijn hoofd had en waarvan ik de fotografische versie op mijn tablet bij de hand hield.
Het resultaat van deze exercitie hangt hier nu bijeen. Ik ben benieuwd wat u er van vindt.”
Exposities:
In de jaren 90 in Amsterdam meerdere malen Zonnegroet; Amstelveen, Vrije School; Diemen, Tandartspraktijk; Amsterdam, Galaxy Hotel
In 2005; Amsterdam, Barlaeus Gymnasium;
In 2021 Amsterdam, Galerie Overstroom